Kesatuan Peluncur Antarabangsa memilih gelanggang bersaiz piawaian Olimpik (30 m × 60 m) untuk tujuan pertandingan, terutamanya acara utama. mengikut peraturan ISU nombor 342: "sekiranya boleh, [gelanggang luncur hendaklah] berukuran enam puluh (60) meter dalam satu arah dan tiga puluh (30) meter di satu arah lain, tetapi tidak lebih, dan tidak kurang daripada lima puluh enam (56) meter dalam satu arah dan dua puluh enam (26) meter pada satu arah yang lain."[4] Sistem skor memberi ganjaran kepada peluncur yang meliputi seluruh permukaan ais gelanggang dalam program mereka. Gelanggang saiz Olimpik mampu menunjukan perbezaan antara peluncur yang lebih berkemahiran namun tempat sebegini tidak sedia ada di semua tempat. Sekiranya sesebuah gelanggang itu mempunyai dimensi yang berbeza, persediaan dan kelajuan peluncur barangkali boleh terhalang ketika peluncur tersebut menyesuaikan diri.[5][6]

Kualiti ais luncuran diadili berdasarkan ciri-ciri kelancaran, geseran, kekerasan, dan kerapuhan.[7] Faktor yang mempengaruhi kualiti sebegini termasuk suhu, kualiti air, dan kadar penggunaan, di mana gelanggang akan lebih rosak jika menggunakan bahagian kasut yang salah. Suhu gelanggang biasanya ditetapkan secara optimumnya pada 24 °F (-4 °C).[7] Ais yang bermutu tidak seberapa boleh mempengaruhi prestasi para peluncur.[8]